Peder må dessverre ta seg litt fri fra festivalen for å arbeide med skoleoppgaver. Jonas er uansett sterkt til stede i diverse kinosaler, og har fått med seg to gode filmer og en svært (svært!) dårlig en.
Da er det endelig helg! Om man har litt tid til overs og kunne tenke seg å se en god festivalfilm kan utvalget virke lammende stort. For å gjøre utvelgelsesprosessen litt lettere har vi skribentene satt sammen en liten liste med våre personlige favoritter fra årets festival.
Herregud for en sjarmerende film! Det er lenge siden jeg har sittet gjennom en film med et glis om fjeset, men gjett om det ikke var nettopp det jeg gjorde med denne filmen.
Rettsaksdramaene kommer som en perle på en snor under årets festival, og våre anmeldere har fått med seg to av disse. I tillegg har Jonas fått sett det hallusinatoriske iranske selvmordsdramaet Dance With Me.
Kunne eg truffe ein regissør som ville vorte moro og ta ein pils med, er det alle andre enn Roy Andersson. Han skapar uansett skjønne måleri frå det ufyselege i kvardagen. Vakker poesi frå gufsen melankoli og trist meiningslausheit.
Kosmorama-toget dundrar vidare. Her er skribentane sine tankar om eit par utvalde filmar frå onsdagen.
Fremad nok et eksempel på den uslåelige duoen bestående av redd og usikker hovedkarakter og den tøffere og dummere sidekarakteren.
Det er sjeldent en biografisk film føles så ekte som denne. Den er til tider vanskelig og hjerteskjærende å se på, samtidig som den kan være utrolig morsom.
Kosmorama kan by på mykje rart. Alt frå koreanske drama til Nicholas Cage, godguten sjølv.
Med eit dryss fransk nybølgje og ein bit Wes Anderson vert The Climb ein veldig artig komedie.