Etter 16 år, 5 filmar og mykje skryt har Eskil Vogt og Joachim Trier gjennomført det som sikkert var studiedraumen deira: å skape det fremste norsk film kan klåre.
Bent Hamer er ein rar fyr. Med eit særeiget visuelt uttrykk og ei evne for å skrive snåle manus har han dei siste tiåra utmerka seg som blant Noregs framtredande kunstfilmregissørar.
Film nummer 29 på vår ferd rundt omkring er Israel med filmen “Foxtrot”. En dypt engasjerende og vanskelig film om en langvarig og sår konflifkt.
Ein tidlegare kjenning av skribenten, Quentin Dupieux er for augeblikket kinoaktuell her i Noreg med Mandibler, ein uføreseieleg ‘stoner’-komedie der det er manusforfattaren som har…
Korleis kan 50 år med politisk og sosial ustabilitet summerast av ein enkel filmskapar på berre 170 minutt? Jo med bekmørk komedie sjølvsagd
Opp i gjennom tidene har det ikkje vore særleg mange større filmar om den franske motstandsrørsla under Andre Verdskrig. Kanskje dette er sidan Jean-Pierre Melville…
The Dissident er berre keisam. Internasjonal politikk og stormaktsspel har nok ALDRI vore så keisamt på film. Kvar einaste gong filmen startar å utforske ein interessant vinkling på kva som skjedde med Khashoggi, eller korleis det Saudi-Arabiske kartellet opererer, skiftar den retjing til å enten gjenfortelje tidlegare gitt informasjon, eller vise ein ekkel animert grafikk som ser ut som den høyrer heime i eit Ubisoft tredjepersons-eventyrspel.
Den eine engelske tittelen, Love Affair(s), passar i grunnen filmen mykje betre. Den summerar kva filmen si kjerne eigentleg er. Romantiske eskapadar i form av utroskap har aldri vorte framstilt i eit meir positivt ljos, galne franskmenn as. Raskt summert, Maxime vitjar syskenbarnet sitt, François, i fransk vinland. Når Maxime kjem dit vart han engasjert i ein djup kjenseleg samtale med kona til François medan han er vekke på eit jobboppdrag i Paris.
Å leve i Sovjetunionen tyda å stadig vere klår for å når som helst kunne verte råka av statleg makt. Realiteten for dei aller fleste borgararane i landa var at liva deira var utan verdi. Denne kjensla av villkårlegheit vart fanga på eit engasjerande vis av regissør Andrej Kontsjalovskij.
Regissør Catarina Vasconcelos gjev eit innblikk i korleis oss menneskje sansar verda individuelt. Ho gjer dette med ei historie – hennar familie sin historie – skildra med eit uttrykk som i utsjånad liknar framkalla minne frå barndomen.